نقطه،سر خط.

آن زمان که بچه تر بودم،درس می‌خواندم و می‌نوشتم برای اینکه روزی پزشک باشم،روزی مهندس باشم،

روزی انسان مفیدی شوم و ... اما الان،از گرفتن قلم در دستانم میترسم،ترسی که وصفش دشوار است.

ای وای،نکند حتی مفید بودن هم در این سرزمین بها دارد؟همان بهایی که تر و خشک همه می‌پردازند؟جانشان؟...